Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς ; Η απάντηση είναι, παντού

Λίγοι το έχουν πάρει μυρωδιά, αλλά η διαμάχη που έχει ξεσπάσει και εξελίσσεται στο ΠΑΣΟΚ αποδεικνύει περίτρανα την κυρίαρχη θέση της Εκκλησίας στην ελληνική κοινωνία δια μέσου των γενεών. Και οι τρεις διεκδικητές της ηγεσίας του κόμματος προέρχονται από οικογένειες ιερέων, όχι του πολύ μακρινού παρελθόντος. Ο προπάππος του κ. Γ. Παπανδρέου, ο πατέρας δηλαδή του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν ιερέας, ο παππούς και ο προπάππος του Ευ. Βενιζέλου ήταν ιερέας και ο πατέρας του Κ. Σκανδαλίδη ήταν επίσης ιερέας! Δεν είναι φοβερό το γεγονός ότι και οι τρεις επίδοξοι αρχηγοί του σοσιαλιστικού κόμματος προέρχονται από οικογένειες ιερέων;

Μετά από αυτό, μάλλον δεν δικαιούμαστε να γκρινιάζουμε γιατίη Ελλάδα δίνει την εντύπωση, η μάλλον είναι, χώρα μουλάδων. Όχι ότι οι παραπάνωτρεις φταίνε για την καταγωγή τους, αλλά τα ιστορικά των οικογενειών τους εξηγούν γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν τάσσεται αναφανδόν υπέρ του διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας. Και αν αυτό θεωρείται υπερβολή, τότε εξηγεί γιατί πάρα πολλά «πρωτοκλασάτα» στελέχη έπαιζαν με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Χριστόδουλο, όταν ο φουκαράς ο κ. Σημίτης έδινε σχεδόν μόνος του την μάχη για τις ταυτότητες. Δεν ήταν και λίγοι άλλωστε από τους ΠΑΣΟΚους που εκείνοι την εποχή έβριζαν τον Σημίτη γιατί η μάχη για τις ταυτότητες στοίχισε κατά την εκτίμησή τους απώλειες άνω του 2% στις εκλογές.

Όλα αυτά και άλλα-ανάγονται στο παρελθόν, αλλά εξηγούν σε ένα βαθμό πως και γιατί η εδραίωση της ισχυρότατης θέσης της ελληνικής εκκλησίας ανάγεται μεν στο παρελθόν , αλλά συνεχίζεται και σήμερα. Δεν υπάρχει επίσημη τελετή που το παπαδαριό να μην δίνει το «παρών» εν σώματι και με κάθε μεγαλοπρέπεια. Από τα εγκαίνια της ΔΕΘ ως την έναρξη της καινούργιας Βουλής και από τις επετείους των εθνικών εορτών ως τις ευκαιρίες που δίνουν έκτακτα γεγονότα,ακόμη και η κατάκτηση ενός διεθνούς τίτλου από μία εθνική ομάδα. Πέρα βέβαια από τις πάμπολλες θρησκευτικές γιορτές στις οποίες φυσιολογικά πρωτοστατούν οι παπάδες.

Υπάρχουν εποχές που τα μαύρα ράσα και τα καλιμαύχιακυριαρχούν στις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, αν και στην πραγματικότητα ποτέ σχεδόν δεν λείπουν. Μία τέτοια εποχή είναι και η τωρινή. Η ασθένεια του κ. Χριστόδουλου είναι εύλογο να προκαλεί το ενδιαφέρον, αφού είναι ο προκαθήμενος μιας εκκλησίας που έχει κυρίαρχη θέση στην κοινωνία μας. Όπως εύλογο είναι και το ενδιαφέρον για το ποιος θα τον διαδεχθεί. Μπορούμε επίσης να δεχθούμε ότι το ενδιαφέρον αυτό είναι αυξημένο, αφού ο κ. Χριστόδουλος είναι μία ιδιαίτερη προσωπικότητα που με τις παρεμβάσεις του σε εξωεκκλησιαστικά θέματα είχε προκαλέσει αντιδράσεις και διαμάχες. Αλλά όλα έχουν ένα μέτρο και το μέτρο αυτό το ξεπέρασαν, όπως κάνουν πάντα σχεδόν, τα ΜΜΕ.

Το συμπέρασμα είναι ότι εκκλησία, πολιτική και κοινωνία συνεχίζουν να βαδίζουν σφιχταγκαλιασμένες στην Ελλάδα και πολύ δύσκολα θα χωριστούν. Η «λευίτικη» καταγωγή των κ.κ. Παπανδρέου, Βενιζέλου και Σκανδαλίδη, αποτελεί σύμπτωση, αλλά είναι και ενδεικτική.

Το παραπάνω άξιο αναφοράς άρθρο το βρήκα ΕΔΩ και είναι του Άγγελου Στάγκου.